De familie Ghysens en de
Harmonie
Jan Theofiel Ghysens (1861 – 1938) speelde
piston in de muziekmaatschappij van Erembodegem. Zijn echtgenote
Pauline Vermeir bracht 21 kinderen ter wereld.
Omstreeks 1920 waren er nog 9 jongens in leven. Vader Theofiel
leerde muziek aan Jozef en Karel. Karel sloot aan bij de
Harmonie in 1920, onder dirigent Cesar Muylaert.
In 1929 behaalde de Harmonie de eerste prijs in een wedstrijd te
Londerzeel.
In die periode had de maatschappij een bezetting van 50
muzikanten, onder dirigent Cyriel Muylaert
De Familie Ghysens leverde toen 7 spelende leden: Arthur (1891)-
piston en bugel, Valery (1892)- piston, Emiel (1897)- trombone,
Gaston (1900)- tuba, Jozef (1905)- tuba, Karel (1908)- alto en
piston en Arseen (1912)- alto.
Thuis in de Rijgerstraat werd er op de binnenkoer ’s zomers
“orkest gespeeld” en gedanst.
Er waren in die periode 18 muzikanten van de wijk Rijger . Al
spelend stapte men op naar de repetities.
In 1945 werd de Harmonie heropgericht door vijf gebroeders
Ghysens : Arthur, Gaston, Jozef , Karel en Arseen, samen met
Benoit De Backer, Petrus De Meersman en nog enkele anderen.
In de zestiger jaren waren er op een bepaald moment onvoldoende
muzikanten aanwezig om de processie op te luisteren. Meester
Muylaert vertrok naar huis. Uiteindelijk stapten toch 15
muzikanten op in de processie onder leiding van de
gelegenheidsdirigent Karel Ghysens . Na de processie werd Karel
gefeliciteerd door de erevoorzitter Valery De Vis voor zijn
prestatie.
Ondertussen waren er in de familie reeds een aantal muzikanten
van de volgende generatie: o.a. Remi, Louis, Maurits, en Petrus.
In 1973 werd Karel vereremerkt voor zijn 50jaar lidmaatschap,
het waren toen eigenlijk al 53 jaren.
In 1978 stapte Karel voor het laatst op in de processie als
spelend lid van de Harmonie. Het meestappen ging niet meer mee,
hoewel Karel nog regelmatig een deuntje uit zijn alto haalt,
maar dan thuis. Karel is niet definitief afgeschreven, hij hoort
er nog bij en ontvangt van onze secretaris nog steeds alle
briefwisseling betreffende de Harmonie.
Wij danken de familie Ghysens in ’t algemeen, maar Karel in het
bijzonder voor de geleverde prestaties en de bewezen diensten.
Benoit Peirlinck
verbetert het wereldrecord saxofoonspelen!
In 1956 ontstond op een bepaald
moment een gesprek tussen bierhandelaar Eduard Moens en de toen
32-jarige muzikant Benoit Peirlinck.
Eduard stelde vast dat Benoit met Sint-Antonius kermis te
Herdersem bijna twee dagen ononderbroken deuntjes uit zijn
saxofoon haalde. Benoit moest bekwaam zijn het wereldrecord te
verbeteren. Dat zou hij moeten proberen!
Vooraleer Benoit de kans kreeg om te weigeren waren er reeds
affiches gedrukt en was alles geregeld. De recordpoging zou
doorgaan in de herberg van de ouders van Benoit in de
Molenstraat en dat tijdens het Pinksterweekend.
De zaterdagmorgen te 9 uur werd door Benoit de eerste noten
geblazen en daar ging hij voor een marathon van 38 uren.
In de herberg van Alfons Peirlinck en Leopoldine Cardon heerste
er een drukte van jewelste de ganse zaterdag en ook de nacht van
zaterdag op zondag. Om het uur genoot Benoit vijf minuten rust,
dit alles onder het controlerende oog van de
gerechtsdeurwaarder. Onze saxofonist genoot echter verzorging
door toedoen van de toenmalige voorzitter van de harmonie:
Dokter Van Oudenhove. Bovendien werd hij geruime tijd begeleid
door zijn vriend accordeonist Camiel Coene uit Aalst.
Naarmate de uren vorderden en de vermoeidheid steeg, zowel bij
Benoit als bij de toeschouwers, groeide ook het aantal
belangstellenden en kon het gerstenat niet tijdig aan de man
gebracht worden. Men hoorde steeds dezelfde vragen stellen: Hoe
lang nog? – Zal hij het volhouden? – Hoe laat is het al?
Zo wordt het zondagavond 9 uur en 10 uur. Nu is iedereen ervan
overtuigd: over 60 minuten heeft Moorsel een wereldrecordhouder!
Eindelijk slaat de klok 11 uur, het verlossende moment is
aangebroken, tranen van vreugde en uitputting. Iedereen wil het
eerst bij Benoit zijn om hem geluk te wensen met zijn
ongelofelijke prestatie.
Er worden bloemen aangebracht, de recordhouder wordt omhelsd,
gekust en iedereen wil mee op de foto.
Proficiat Benoit! U hebt niet alleen Moorsel in de
belangstelling gebracht, maar ook onze harmonie.
